ગુરુવાર, 23 જુલાઈ, 2020

મૂછ

રોજ રોજ
અરીસામાં 
મોઢું જુવે ને
મલકાય.

નિશાળે જાય
ત્યારે, 
એના મિત્રો એને
કહે, મૂછનો
દોરો ફૂટ્યો.
એ શરમાતો
અને મૂછમાં
ધીમું ધીમું
મલકાતો.

કોલેજ ગયો,
ફેશન ફેશનના
ચક્કરમાં
એને આકડીયાળી
મૂંછ ઉગાડી.

રૂપાળો વાન
કાળી ભમ્મર 
અણિયાળી મુંછ
સૌથી સુંદર છોડી
એને મોહી પડી.

એ મુંછ ને એ છોડી
કેટલાય જન્મજાત
મુછાળાને ખટકી
મૂંછ પર તો વાલા
અમારી અનામત
ઉગે તો અમારા 
નાક નીચે જ.

એમની એવી તે લાગણી
દુભાણી
કોઈના ખેતરમાં 
જઈ જેમ ભેલાણ
કરાવતા, એમ
એના નાક
નીચે અસ્ત્રો ફેરવ્યો.

21મી સદીમાં
 હજુય લોકોની
લાગણીઓ
આમ જ દુભાય.
મૂંછકાંડ કરતા
કરતા સમાજની
મુર્ખતા દુનિયામાં
પ્રદર્શિત થાય.

12/6/18

ટિપ્પણીઓ નથી:

ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો

સટાક

એક'દિ તુલસીદાસ ને વાંચવા બેઠી એ સ્ત્રીને ચોંકી ઉઠી,  ઢોલ ગવાર શૂદ્ર અપી નારી, સબ તાડન કે અધિકારી. ને પછી તો,  સંસ્કૃત માં પીએચડી કર્યું,...