ન્યાય

એણે જોરથી ગાલ પર એક ઝાપટ મારી,

હું સમસમી ઉઠી,

મે તો હજુ આંખો જ કાઢી એની સામે,

કઈક બોલું એ પહેલા એણે

એક ગાળ ભાંડી,

 ને એ બધું કેમેરા માં કેદ થઈ ગયું,

વાયરલ વિડિયો મોબાઈલ મોબાઇલ ફર્યો,

ફરતો ફરતો મનેય મળ્યો.

એ વાતને તો વર્ષો વીતી ગયા હતા,

મારું મો બંધ કરવા ડરાવવા ધમકાવવા માં

કશું બાકી ન્હોતું રહ્યું,

હું બધો ક્રોધ પી ગઈ હતી,

કડવું ઝેર પીને જીવી રહી હતી.

ત્યાં ફરી એ જ દ્રશ્ય સામે આવી ગયું.

પણ,

આ વખતે એ હાથ જોડી ઊભો હતો,

કરગરી રહ્યો હતો, બે હાથપગ ને

ત્રીજું માથું જોડી માફી માંગી રહ્યો હતો.

ન સહી કે ખમી શકાય એવી

અકળામણ હતી,

એ ઊભો હતો સામે જ

ને હું બેઠી હતી

જ્જમેન્ટ આપવા ખુરશી પર.

 

સમયની પણ ગજબ બલિહારી હતી,

એક દિવસ એ ધર્મની ખુરશી પર

બેસી મને ભાંડી રહ્યો હતો,

ને આજે હું

ન્યાયની ખુરશી પર બેસી

એનો જ ન્યાય કરી રહી હતી.